Ամենամեծ բացթողումը
Շատ հաճախ եմ մտածում, թե որն էր Հայաստանի պետականության ամենամեծ բացթողումները վերջին երկու տասնամյակում, հրադադարից հետո: Իրոք դրանք չափից ավելի շատ են, բայց մեկը ինձ համար ավելի կարևոր է, դա ԼՂՀ–ն և Ադրբեջանի սահմանագծի ամրության վիճակն է: Եթե այս վերջին 20 տարիների ընթացքում Հայաստանի և ԼՂՀ–ի իշխանավորները հրաժարվեին իրենց անձնական դղյակների, սուպերմարկետների և այլ շահավետ օբյեկտների շինարարություններից և այդ գումարները օգտագործվեր սահմանների ամրացման համար, կարելի էր «Մայններհեյմի գծից» ավելի ամուր և անմատչելի սահմանագիծ ստեղծել երկաթբետոնե ֆորտիֆիկացիոն կառույցների համակարգով և ժամանակակից էլեկտրոնային սարքավորումներով:
«Մայններհեյմի գիծը» կառուցվել էր 1919 թվականից մինչև 1939 թվականը Ֆինլանդիացիների կողմից ընդեմ ԽՍՀՄ–ի, մոտ 140 կմ սահմանի երկայնքով, որի 1940 թվականի գրոհի ժամանակ Կարմիր բանակը տվել էր ահռելի մարդկային և տեխնիկայի կորուստներ:
Նույնիսկ խաղաղ պայմաններում այդպիսի կառույցների համակարգը մեծ հավանականությամբ կփրկեր հայ զինվորների կյանքն ու Ադրբեջանին կստիպեր զերծ մնալ իրենց մարտական կոչերից, դիվերսիոն գործողություններից և խնդիրը մարտական ճանապարհով լուծելու մտադրությունից:
Ահա թե ինչ ենք բաց թողել այս 20 տարվա ընթացքում:
25.01.2015 թ.
Փայ հայրենիքից
Արցախյան պատերազմի թեժ տարիներին Ռուսաստանից հայրենիք վերադարձած մի երիտասարդ արցախցի մի քանի ամիսներ շարունակ իր վաղեմի ընկերների հետ մարտական գործողություններին մասնակցելուց հետո, գալիս է Երևան ու ինչ–որ բաներից հիասթափված որշում է ետ վերադառնալ Ռուսաստան:
Օդակայանում ուղեկցող նեղասրտված ընկերը հարցնում է.
– Հենո՛, բա որ Աբոն (հրամանատարը) հարցնի՝ ի՞նչ ասեմ:
– Կասես, որ իմ փայ Ղարաբաղը իրեն եմ նվիրում…
Ամեն անգամ լսելով ամեն մի արտագաղթող հայի մասին, չգիտեմ ինչու, այս պատմությունն եմ հիշում: Հիասթափված սեփական երկրից հեռացող հայերը, հետաքրքիր է՝ իսկ հիմա ու՞մ են թողնում իրենց փայ Հայաստանը…
5.12.2014 թ.
Ինչպես կարելի է տեսնել
Երբ կույր Վանգային ասել էին.
– Ամերակացի աստրոնաֆտները իջել են լուսնի վրա, ի՞նչ կարող եք այդ մասին ասել:
Պատասխանել է.
– Ես այնտեղ (լուսնի վրա), ավելի շատ բաներ տեսա քան նրանք:
Տեսնելու համար, երբեմն, աչքեր անգամ պետք չեն:
12.10.2017 թ.
Պապի խնդրանքը
– Տղա՛, որ մեռնեմ, էստեղ ինձ չթողնեք, մեր երկիրը կտանեք:
– Է՜հ, պա՛պ, որ մեռնես, ախր քեզ համար ի՞նչ տարբերություն, թե որտեղ քեզ կթողնեն կամ ուր կտանեն:
– Չէ՛, բալես, էստեղ ինձ չթողնեք: Էս ցուրտ ու անտեր երկրում էնքան եմ մրսե՜լ… Մեր երկիրը ինձ կտանեք, թող ոսկորներս գոնե մեր հողում մի քիչ տաքանան…
23.01.2018 թ.
«Կարող էիք քիչ լափել»…
Երկու դասընկերներ երկար տարիներից հետո հանդիպում ու զրույց են անում: Սրանցից մեկը ՀՀԿ–ի անդամ էր լինում: Այս կուսակցականին ընկերը սկսում է նախատել, որ այդքան տարիներ իշխանության գլխին էին ու ոչ մի լավ բան ժողովրդի ու երկրի համար չեն արել: Արտագաղթն է երեսով տալիս, երկրի տնտեսության թուլացումը, սոցիալական անարդարությունները ու նման շատ բաներ:
ՀՀԿ–ի անդամ ընկերը երկար լսում է ու հետո սկսում է մատների վրա, փաստարկներով, ելնելով Հայաստանի աշխարագրական դիրքից, պատերազմական վիճակից, քայքայված վիճակով ժառանգություն ստացած տնտեսությունից և նման բաներով ապացուցել, որ իրենք ոչ մի բանում մեղք չունեն: Ու վերջում հաղթականորեն հարցնում է ընկերոջը.
– Այսքանից հետո, դէհ ասա՛, ի՞նչ կարող էինք անել, որ չենք արել:
– Կարող էիք գոնե քիչ լափել…,– մտահոգ պատասխանում է դասընկերը:
5.12.2018 թ.
«Մեկ ազգ, մեկ պետություն»
«Մեկ ազգ, մեկ պետություն», սա է ժամանակակից Հայաստանի զարգացման միակ ճանապարհը:
«Մեկ ազգ, երկու պետություն» բանաձևը ձեռատու է այն ուժերին, ովքեր ուզում են անընդհատ հսկողության տակ պահել Հայաստանը և ցանկացած դեպքում հրահրել ու լարել մեր ժողովրդին իրար դեմ: «Բաժանիր ու տիրիր», վաղուց ծանոթ մոտեցում է:
Եթե կա որևե մեկը, որ չի հասկանում սա, թող նայեն թե ինչ է կատարվում Ուկրաինայի ու Դոնբասի հետ, Ուկրաինայի և Ռուսաստանի հետ: Ընդհանուր գենետիկ արմատներ ունեցող ժողովրդները դառնում են ոխերիմ թշնամիներ և անզոր են ժամանակակից կեղտոտ քաղաքական տեխնալոգիաների առջև:
«Թավշյա հեղափոխությունից» հետո նույն նախադրյալներն են ստեղծել հայ ժողովրդի համար: Փոխելով Հայաստանի հին իշխանությունները և թողնելով Արցախի հին հիշխողներին, հմտորեն սեպ են խրել երկու հայկական պետականությունների միջև և օգտագործելով արտերկրների ներդրած գործակալներին, որոնք լուրջ քաղաքական ազդեցություն ունեն երկրի ներքին քաղաքկանության մեջ, իրենց սադրիչ հայտարարություններով ու գործնեությամբ փորձում են խորացնել պառակտությունները մեր երկու պետականությունների միջև, որի հետևանքը՝ կործանումն է:
Ով կամավոր, թե ակամա լծված է այս խաղի մեջ, ջուր է լցնում մեր թշնամիների ջրաղացին:
Խնդրում եմ, բոլորին գիտակցել այս պահի լրջությունը և միայն աջակցել այն գաղափարներին ու անձնավորություններին, որոնց ջանքերը ուղղված են մեր ազգի և պետականությունների միասնությանը. «Մեկ ազգ, մեկ պետություն»:
13.10.2019 թ.
Պարտադիր ծառայության անհրաժեշտությունը
Ով չի հասկանում պարտադիր զինվորական ծառայության իմաստը, համառոտ բացատրեմ։ Լայնածավալ պատերազմի դեպքում հայտարարվում է համընդհանուր մոբիլիզացիա, երկրի մարդկային ռեսուրսների պոտենցիալը պատերազմում կիրառելու համար։
Պարտադիր ծառայությունն 2 տարի անցած զինվորները փաստորեն արդեն պատրաստ են պատերազմական գործողությունների։ Բացի դրանից, զինկոմիսարիատներում հատուկ ցուցակներով ամեն մի պարտադիր զինծառայությունը ավարտած զինվոր վերաբաշխված ու նշանակված է իր ապագա զորամասի ստորաբաժանումը։ Գիտե իր զինվորական պարտականությունները պատերազմի ժամանակ։
Միայն վարձու զինվորներով պատերազմ վարելը անհնարին է, քանի որ քիչ են, իսկ պատերազմը ավելի մեծաքանակ ու որակավոր զինվորներ է պահանջում։
Սա հարկավոր է բացատրել բանակում չծառայած, դասալիք պատգամավորներին ու կառավարության անդամներին։
Իմիջայլոց, «սպրավոչկայի համար» ասեմ, ՌԴում անգամ արգելված է օրենքով, պետական ծառայության վերցնել անձանց, ովքեր պարտադիր զինվորական ծառայություն չեն անցել։ Կարծում եմ հասկանում եք որքան է ցածր ընկած մեր նշաձողը։
Պատերազմի մեջ գտնվող երկրի համար պարտադիր ծառայությունը վերացնող օրենք ընդունելը պետական դավաճանություն է, սթափվե՛ք ժողովուրդ։
2.12.2019 թ.