- -
- 100%
- +
Pewien kundel miał złego pana, który go głodem morzył1. Gdy już nie mógł dłużej wytrzymać u niego, opuścił go ze smutkiem.
Na ulicy spotyka wróbla, który rzecze:
– Bracie kundlu, czemuś taki smutny?
– Głodnym – pies odpowie – nie mam co jeść.
– Pójdź ze mną, bracie, do miasta – rzekł na to wróbel – ja cię nakarmię do syta.
Poszli tedy razem do miasta, a gdy się zbliżyli do sklepu rzeźnika, ozwie się2 wróbel do psa:
– Zostań tutaj, a ja ci przyciągnę kawałek mięsa.
Co rzekłszy, wróbel wpadł na wystawę sklepu i dopóty3 dziobał, targał i przysuwał kawałek mięsa, leżący na brzegu, aż go rzucił na ziemię. Pies mięso pochwycił, uciekł w kąt i pożarł.
– A teraz – rzecze4 wróbel – pójdziemy do innego sklepu, to znowu ci dostarczę jaki kawałek, byleś się mógł nasycić.
Gdy pies zeżarł i drugi kawałek, pyta go wróbel:
– I cóż bracie kundlu, najadłeś się?
– Tak – odparł pies – mięsa mam dosyć, ale chleba nie dostałem jeszcze.
– Możesz mieć i chleb – rzekł wróbel – pójdź ze mną.
Zaprowadził go do sklepu z pieczywem i póty dziobał w parkę bułeczek, aż ją zrzucił na ziemię, a gdy pies więcej zażądał, wskazał mu innego piekarza i znowu dostarczył mu chleba.
Tak nasyciwszy kundla, pyta wróbel:
– Cóż, braciszku, najadłeś się?
– O tak! – odparł kundel – ale teraz chciałbym trochę wybiec za miasto.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
1
głodem morzyć – głodzić, nie karmić wystarczająco. [przypis edytorski]
2
ozwać się – odezwać się, powiedzieć. [przypis edytorski]
3
dopóty – tak długo, aż. [przypis edytorski]
4
rzecze (daw.) – mówi. [przypis edytorski]