Mən hardanam. Mən niyə burdayam. Hara gedirəm 2.0. Bir yad adamın xatirələri

Fikrimcə, Brigita Nikitina

Və bunun sonunu, nə yerini, nə də əzablarını heç kim bilmir;

(Doktrina və əhd, 76:45)

Uzun gün, yandırıcı günəş və sarı qum. Çox yorğunam. Yüksək dərəcədə. Uzun bir yol idi və geriyə yol yoxdur. Bir saat və ya bir saat yarımdan sonra koloniyada olacağam və hər şey yaxşı olacaq. Mənimlə, koloniya ilə və getdiyim adamlarla. Əlbəttə ki, hər şey yaxşı olacaq, çünki biz ən güclüsünü boş yerə seçməmişik – hər şeyi dəf edə biləcək və bazada qalanları və yalnız gözləməyə məhkum olanları xilas edə biləcək. Gözləmək mənim indi etməli olduğum şeydir və bahar təhlükəsizdirsə, susuzluğumu yatıracağam.

Sarı gözlər yenidən bağlayıb açdıqları heç nə axtarmır və tapmır.

Gözlərimdəki qum məni kəskinləşdirir, amma bulağa təhlükəsiz bir yanaşma tapmasam təhlükəli ola bilər. Suya ehtiyacim var. Susuz yaşaya bilmərəm. Bəlkə onu yaxınlıqda burada tapmağa çalışın. Qumda. Və nə, qazilər bunun baş verdiyini söylədilər. Ehtiyacım olan tək bir molekuldur. İki hidrogen, bir oksigen. İki hidrogen, bir oksigen … iki hidrogen …

Ağızdan qırmızı bir dil çıxır. Reseptorlar yavaş -yavaş yaşıllaşır və bir filmlə örtülür.

Bir oksigen … Yalnız bir molekula ehtiyacım var, əks halda … İki hidrogen, bir oksigen …

Qara burun bir neçə konvulsiv nəfəs alır, gözləri genişlənir.

Əks təqdirdə bir istiqamət tapa bilmərəm.

Zıpla!

Ağrı çəkməmək üçün başımı qumda gizlədirəm.

1. QAPALI

– Bunu harada yazmısan? – oğlan çiynimə vurdu və gülüşünü düzəltdi. Tərəddüd etdim, amma yenə də yaxşı bir bar gördüyüm halda dönüb özümü verməməyə qərar verdim.

– MƏN?

Düşündükdən sonra oğlan kiçik bir kitab çıxardı. Bir səhifəni digərinə çevirərək ucadan oxumağa başladı.

– Və əslində kimsən?

"Şeytan" deyən adam kitabı bir zərbə ilə bağladı.

– Və burada nə axtarırsan?

Oğlan yenidən kitaba baxdı. – Burada yazılıb …

Orada nə yazıldığını heç vaxt bilmirsən. Ancaq tanımadığınız bir şəhərə gəlin, qalstuk taxın və bu formada küçəyə çıxın. Bu çoxdur!

– Siz məni dinləyirsiniz?

Dinləyirəm. Dinləyirəm. Mən də bara gedən yol axtarıram.

– Bunu necə başa düşürsən?

– Sən incitdin. O gəlmədi. Kitabı olan adam. Kəhrəba gözlər.

(Xəyallar)

2.E = MV ^ 2/2

Beləliklə, ayın ilk günündə ehtiyacım olan hər şeyi toplayaraq yola çıxdım. Evdən çıxanda telefonumu söndürürəm və mərmər çınqılına yıxılıram. "Budur otaqlar …"

Çınqılları əlimə çevirərək yüngülcə çantama atıram. Niyyətlərim ən ciddidir.

– Birini gözləyirsən?

Cibimdən bir nikel çıxararaq reklam stendinə atıram.

– Gəlin tale deyim.

Əlimi uzadıram. Yaxşı əhval -ruhiyyəyə gülümsəyirəm.

– Sənin qatarın, qaraçı!

– Nyis1.

(Albalı)

3. ZOMBIES

Qəzadan sonra maşından düşürəm. Mən heçnə görə bilmirəm. Başımı taxtaya vururam.

"Z rayonu".

Xoşagəlməz bir qoxu tutduqdan sonra ətrafı araşdırıram. Ashdvao bitkisi. Çay. Sırt çantamı ayaqlarımın altında yatan çınqılla doldurub dincəlmək üçün ikinci mərtəbəyə qalxıram. Metro səsləri məni yarım yuxudan oyadır.

– Növbəti stansiya Park Kultury -dir.

– … və istirahət et, – qışqırıram, qaçarkən qiymətli çınqıl səpirəm.

(Qazıcı)

4. SÜRÜCÜ

– Heç kimin söyləyəcək bir sözü yoxdursa, o zaman bir evlilik ittifaqı bağlaya bilərik.

– Əvvəlcə öpüşsünlər.

– Yox, əvvəlcə imzalasınlar.

Tamaşaçıları bir müddət müşahidə etdikdən sonra binadan çıxıb məşqçiyə deyirəm ki, məni nişanlımın yanına aparın.

"Mən bunu bilirəm" deyən məşqçi canlanır.

– Həqiqət?

– Atosh!

Atlar uçdu. Əlavə etmək istədim: "Sürətlə sür", amma elə bir qüvvədən sarsıldım ki, çantamı götürməyə vaxt tapmadım. Tanımadığı bir işarəsi olan bir dükanın yanından keçərək, çətinliklə burada dayanmalı olduğumuzu məşqçiyə çatdıra bildim.

OLAN HAQQINDA BİR NEÇƏ SÖZ

Gözlənilməz görüşdən sonra yazıçı səyahətə çıxır. Xatirələrlə idarə olunaraq itkin düşənləri geri qaytarmağa və bilinməyənləri qazanmağa çalışaraq evini tərk edir.

VAXT: sürətləndi

Mədəniyyət: cyberstim

GİYİM: önlük və Pifaqor

Əxlaq: – (tire)

5. GOLD SPUR

– Salam. Sizinlə görüşmək istərdik. Yalnız səninlə. Restoran "Zorotaya Spora …" Sporrra … Golden Spur. Yeddi addım. TAMAM?

Musiqi kitabçalarını yavaş -yavaş yoxlayıram və musiqi mağazasından çıxıram. Dekabrda üzünə qar yağdı. Svetoforlarda avtomobil silecekleri. Piyada keçidi, mərkəzdən yarım saatlıq yol şəhərlər və mən, həyatımı riskə ataraq, «Spur» un qarşısındakı yolu kəsirik. Restoranın girişindəki skamyada iki donmuş rəqəm var.

– Halloween!

– Salam! Ancaq bir az erkənsən.

– Belə havanı çox sevirik. Sən də erkən.

– Sadəcə gəzdim.

Elektro-cazın sədaları altında otuz ildir getmədiyim bir restorana giririk. Daha sonra yeni çıxan video pleyerlərdə Yapon cizgi filmlərinin nümayişi ilə gəncləri cazibədar edən bir kafe idi.

– Nə sifariş edərsən?

– Mən veganam.

– Nə səbəbdən?

– Etik.

Amerikalılar, heç bir əlamət göstərmədən, vegetarian da sifariş verirlər: borscht, qızardılmış kartof, salat və su.

– Sağlam həyat tərzi sürürsünüz. Siqareti buraxmaq istəmirsən?

– Mən istəmirəm.

– Hər şeydən razısınızmı?

– Bəli.

– Heç sevmisənmi?

– İki dəfə. Birincisi digəri ilə evləndi. İkincidən bütün əlaqələr itir.

– Yaxşı. Daha yaxşı baxmaq lazımdır!

Daha yarım saatlıq tələsik söhbət və hətta qonşu masalar mənim gənclik arzumdan – Nyu -Yorkda caz oynamaqdan, o vaxt rus dilində dərsliklərin olmamasından və ingilis dilinə olan marağımdan xəbər tutacaq. İngilis dilində fədakar hekayəmi amerikalılardan birinin gözlənilməz bir ifadəsi kəsir:

– Axşamınız xeyir!

Əcnəbinin baxışlarını izləyib arxaya dönürəm. İyirmi yaşlı bir ofisiantın yanan gözlərini arxamda arxada duran görürəm, improvizasiya zamanı virtuoz keçidlər ifa edəndə belə gözlər tamaşaçılarda olur.

– Axşamınız xeyir! – bir qədər utandığım və üzündə yüngülcə gülümsəyən garson, ağzımı açıb yenidən amerikalılara baxdığımı izləyir.

– Daha yaxşı baxmaq lazımdır! Onlar başlarını yelləyirlər.

(Dekabr)

Gecə. Çətin düşüncələrə dalmışam, avtomobil yolu ilə gedirəm. Bu beton canavar, şahzadənin son yoldaşı tərəfindən sürətli sürmək və onunla tez -tez görüşmək üçün xüsusi olaraq tikilmişdir. Ancaq yerli sakinlərə görə, Knyazlığa ən qısa yol dəmir yoldur. Və mənim kimi çoxları bu yolu seçdi.

– Hey! Bu mənim kətanımdır, – dəri pencəkli uzun, arıq bir qız yolumu kəsdi.

– Daha bir çəngəl var. Bəlkə dağılacağıq.

– Yalnız iki rels var.

– Ancaq yatanlar çoxdur!

– Litvalı nyasuprantuya kül2.

– Və mən onu çox yaxşı başa düşürəm.

6. DENİZDƏ KÖPƏK

Çəngələ çatanda heç bir dairəvi yola getmək istəmədim və təklif etdim.

– Soyuqdur. Birlikdə yata bilərikmi?

– Çılpaq yandırılmış otun üstündə? Yorğanımız belə yoxdur.

– Saman dəsti sizə yaraşacaqmı? Təpədə biri var.

– Tamam, ancaq bir gecə. Yaxın bir yerdə bir sərhəd var. Təpəyə qalxaraq bir ot otağına yerləşdik. Yatmaq istəmədim və qıza yaxınlaşdım. Demək olar ki, yaxındır.

– Hələ tezdir. Hələ üşüməmişəm ”deyə əli ilə məni kənara itələdi.

– Ən çox sevdiyiniz qrup hansıdır?

– "Acey."

– Sən nəsən? Mənimki də! – ifadə knyazlığın dilində tələffüz edildi və qız təəccüblə soruşdu.

– Bu dili bilirsənmi?

– Bir şeyi başa düşürəm.

– O zaman bizim üçün daha asan olacaq.

– ABŞ? Yalnız bir dəfə dedin.

– Səninlə soyuq deyiləm.

– Yaxşı. Mən yatmağa gedirəm.

Yuxuda bir kabus gördüm. Böyük bir oğlanla vuruşdum, amma zəif bir adam olduğu ortaya çıxdı və tez təslim oldu. Sonra qısa bir fasilədən sonra sözlərini qeyri -təbii şəkildə çıxaran ring hakimi elan etdi:

– Xanımlar və cənablar. Və indi qeyri -adi bir matç. Rinqdə bənzərsiz bir bənövşəyi var! – şərhçi uzun fasilələrlə izdihamı qızdırdı, – Və cazibədar Çobanyastığı! Sxem A. A. B. A. Qalib hər şeyi alır!

Səhnəyə iki heyrətamiz gözəl çıxdı. Gülümsədi. Dibini atıb məni döyməyə başladılar. İşlənmiş bir sxemləri vardı – Çobanyastığı, arxadan tutaraq qulağıma dişləri ilə çatmağa çalışdı və Bənövşə gözlüklərini düzəltməyə davam etdi və nəhayət traektoriyanı hesablayaraq diz çökdü və məni dişlədi. ağrılı şəkildə. İkinci turdan sonra yorğun və təəccüblə az qala stulda yerə yuvarlandım – paspaslı əziz anam rinqə atıldı və məni hönkürtü ilə ağlamağa başladı:

– Oğul, aaba sxeminin nə olduğunu unutmuşam. Allahı bağışla!

– A hissələrində müəyyən edilmiş sxemlərdən istifadə olunur. B Bölməsi bəzi təkliflərdən ibarətdir.

Gong səsləndi. "Əsl cazdan gələn qızlar" başımla qarnımdan döydülər, saçlarımdan sürüklədi və nəhayət arıqlayıb məğlub olduqları üçün Chanel-dən bənövşəyi-çobanyastığı qarışığı tökməyə başladılar.

– Ana, əzizim, – qışqırdım – qoy ağ dəsmalı atsınlar!

"Bilməzlər" deyə ana cavab verdi, "yuyub unutmuşdular.

– Yaxşı, heç olmasa tozu sildin? – artıq deliryumda soruşdum.

– Burada toz yoxdur. Saman var, – dəri pencəkli bir qızın sakit səsi cavab verdi.

– Hay. Saman. Saman. Saman, – rəqiblərimin xəyali zərbələrini əks etdirərək sola, sonra sağa qaçdım.

«Mənə sarılın,» qız pıçıldadı, və qulaq asın.

7. SƏS

Bir gün tənha tənha bir adam oyandı və özünə dedi: bu gün taleyimlə görüşəcəyəm.

Ən son və ən uzaq qatar üçün bilet alıb platformaya oturdu. Gecə səmasından bir ulduz düşməyə başlayanda bir arzu etdi: onu səsi ilə tanımalıyam.

Bir dəfə vaqonda, üst ranzaya qalxdı və yuxuya getdi. Moskvaya gələrək, keçiddən Leninqrad dəmir yolu vağzalına getdi. Polis onu stansiyada saxladı:

– Burada nə edirsən?

– Bir qız gözləyirəm!

– Nənə gözləyirsən?

– Xeyr, qızım.

Lenban onu duman və sərin bir axşamla qarşıladı. Artıq Peterə gedərkən platformadakı nənələrdən bir qoç alıb. Listvyanka stansiyasında pəncərəni açdı və qurudulmuş balığı pəncərədən atdı. Balıq relslər boyunca gəzən bir dilənçinin yanına getdi.

Ertəsi gün səhər yerli xəbər bir qatar qəzası haqqında məlumat verdi.

8. BAL VƏ BİBER

Mənim adım Peretz, seçdiyim isə Baldır. Bütün qadınlar olduğu üçün … Yaxşı, özünüz başa düşürsünüz. Adım Peretz niyə? Aramızda olanları sizə deyim və özünüz hər şeyi başa düşəcəksiniz. Hər şey gənc olduğum və soyuqdəyməni iyrənc kastor yağı ilə müalicə etdiyim o qədim zamanlarda başladı. Blokumuzdakı hər şey kimi çirkin idi və qiyməti 20 qəpik idi. "Ucuz!" – Düşündüm və öz fikrimcə haqlı idim. Başqa bir kastor yağı içdikdən sonra özümü pis hiss edirdim, amma nəinki kastor yağı, hətta ağ tutacaqları olan iynələri belə heç vaxt toxunmayan o cazibədar eczacının yanına getdim. Və canavarlar canımda uladı. Və sonra bir gün yeni bir ağ eşarpla aptekə gedirəm və çox gülümsəyirəm.

– Lyusya, sənin üçün bir neçə eynək ala bilərəmmi?

– İçmirəm, – Lucy cavab verir,

– Bəlkə yenə kastor yağı?

– Yaxşı, bir restorana gedək, – davam edirəm, – bir donuz alaq.

– Qeyri -kafi fiziki fəaliyyətlə bir qram yağ yandırılır …

– Cəhənnəmə! Lucy, səni sevirəm!

– Adınızı belə bilmirəm!

9. TOLES SEVGİ

– Oh, bu insanlar! – dedi yasəmən yağış paltosunda hündür boylu bir qurbağa və stansiya kürsüsünə oturdu. Əziz əmisinin gəlişinə yarım saat qalmışdı və yaxşı gözləyərək peronun ətrafında gəzdikdən sonra kafenin pəncərəsinin yanında yerləşdi.

– Yemək üçün verilir!

– Nədir, ofisiant?

– Kiçik yaşıllar.

Qurbağanın gözlərindəki yaşlar fransız dilini yaxşı başa düşdüyünü ifadə etmirdi və lüğətdən vərəqlədikdən sonra qurbağa sakitləşdi ki, bu dialoq hər hansı bir məna kəsb edə bilər, amma qorxudan düşündüyü kimi deyil.

– Yaşıl, deyirsən?

– Bəli, müsyö. En sevdiyiniz ayaqlar.

Qurbağa təəccüblənən bir sifətlə yaxınlaşan buxar lokomotivinin fitlərində əriyən bu çirkin sözü bütün stansiyaya qışqırdı və qışqırdı.

– Pe … to … fi … tu!

10. QURUNSUZ

Valyok açarı çıxarıb mənzilin qapısını açdı. Günəşli idi və buna görə də evdə yüngül idi. Mən ac idim. Mətbəxə keçdi və ətrafa baxdı. Sobanın üstündə qapalı bir qızartma qab vardı. Ana evdə deyildi. Qızartma qabının qapağını götürən Valyok, yenidənqurmadan sonrakı illərdə evdə nadir bir şey tapdı – ət. Qızardılmış ət parçaları! Sonuncu dəfə belə yeməyi bir neçə il əvvəl yeyəndə Banana onu çalmağa çölə apardıqda və bir saatda saksafon və gitara ilə çox pul qazandılar. İndi də qızardılmış ət o vaxt olduğu kimi ləzzətli idi. Telefon zəng çaldı. Valyok telefonu götürdü:

– Bəli … saat neçədə …? Yaxşı.

Bir saat sonra artıq stansiyada idi və Fomiç, Valera və Qohumunu görüb salamladı:

– Hey!

– Hey!

– Hər şeyi götürmüsən?

– Bəli.

– Siqaret alacağam.

Geri qayıdan Valyok, dayanan dostlarının yanında oturan qəribə bir tip gördü. Qəribə tip, təxminən otuz yaşlarında tamamilə ağıllı bir oğlan idi, amma ya oğlanda iyrənc bir şey var idi, ya da Valek bir şeydən əsəbiləşirdi:

– Nə Fomiç, mavi olanlar yenə yapışır?

Tip tam boyuna qalxdı və Valyok bir az tərəddüd etdi. Dava olmadı. Söhbət əsnasında elektrik qatarı yaxınlaşdı. Çantalar və çantalar götürüb hamı maşınlara tələsdi və ağıllı tip geri qalmadı:

– Məni özünlə apar?

– Yox.

– Yazıq!

– Selyavi!

Yarım saat sonra vaqondan boşaldıqdan sonra hamı yola çıxdı. Baqajın ən çətini, növbə ilə sürüklənən düymə akkordeonu idi.

Yerə gələrək, çantalarını çıxarıb istirahət etdikdə axşamın necə yaxınlaşdığını fərq etmədilər.

– Yaxşı, balıq ovu?

– Balıqçı çubuqlarınız varmı?

Bir qohum hər birinə bir çubuq verdi və qurdlar qazıb bir müddət gölməçə axtarıb gəzdikdən sonra hamısı sahildə oturdu. Balıq tutulmadı. Göydə nəhəng sarı ay göründü. Belə bir gecədə yalnız canavar və canavar yox idi.

– Burada heç nə tutmayacağıq.

– Və dişləyirəm!

Fomich Valkın yanına getdi və kubokuna baxdı:

– Hələ kiçik, böyüsün!

Valyok əsəbi halda ayrılan dairələrə baxdı, qızardılmış balıq istədi.

Balıqçılıqdan bağçaya qayıdıb atəş yandırarkən çantalarımızı açdıq. Əslində buna görə bura gəldik: atəşin yanında spirt və qəlyanaltı göründü. Fomich bir düymə akkordeonu çıxardı və hamı rahatlıqla atəşin yanında yerləşdi.

– Və qəlyanaltı olmadan edə bilərəm!

– Düzdür, Fomich? Mən də həmçinin!

– Nə haqqında mübahisə edirik?

– Yüz rubl üçün!

Üçüncüsündən sonra Valyok sendviçə uzandı və ağzına qoydu.

– İtirildi!

– Fomiç, mən səndən heç vaxt pul almazdım.

– Yaxşı … mən … bu …

Fomich özündən inciyirdi. Valyokun ona verməyəcəyi pul təəssüf doğurmurdu. Dəbli bir hit səsləndi. Atəşin işığında, yerli yaz sakinləri aydın görə və eşidə bilirdilər: düymə qarmonunun səsinə, üç oğlan qollarını bir -birinin ardınca tək bir fayl şəklində atəşin ətrafında hərəkət edən bir təyyarə təsvir edən kimi qucaqlayırlar. : “Zhanna adlı stüardessa! Sevilən və arzulanan birisən! "

Yoldan keçən bir avtomobildə (Fomiçin ödədiyi) evə səssizcə getdik.

11. TREMOLO

"Zəfər Meydanını dayandırın" – dinamikdə metal bir səs gəldi. Valyok trolleybusdan düşüb Həmkarlar İttifaqı Sarayına tərəf getdi, bir əlində gitara, digərində orta ölçülü idman çantası vardı. Qarşıda maraqlı bir gün var: Valera və Fomich artıq çantalarında bir neçə litr pivə və tamaşaçı kütləsi ilə girişdə dayanmışdılar.

– Hey!

– Hey!

– Gəl sənə göstərim.

Girişdəki izdihamı sıxaraq foyedə girib ikinci mərtəbəyə qalxdıq.

– Musiqiçilər üçün pivəni soyunma otağına buraxacağıq, konsertə qədər çıxış edə bilmərəm.

– Yaxşı, gözləyək.

Soyunub -geyinmə otağında hər şeyi buraxan Valyok dostlarını dəhlizə apardı və paltardəyişmə otağına qayıtdı. Soyunma otağında artıq çox adam vardı: məşhur Ryazan rok qrupu "White Brothers" ın konserti gəlirdi. Bir neçə il bu qrupda oynadı və bu, onların "böyük səhnədə" ilk solo konserti idi. Konsertdən əvvəl yaxşı isinmək və tərəzi oynamaq lazımdır – bunun üçün Valkın kaset yazıcısı vardı. Gitarı korpusdan çıxarıb Valyok, üzərinə "Pantera – Vulgar Power Display" yazılmış bir kaset daxil etdi və "Play" düyməsini basdı. Bu albomun gitara hissələrini əzbər bilirdi və ən çox sevdiyi albom idi. O oynayarkən musiqinin ritminə görə başını yüngülcə yellədi. Kaset bitəndə Valyok maqnitofonu çantasına qoydu və gitarasını götürərək birinci mərtəbəyə qalxdı. Səhnədə qaranlıq və bir az dumanlı idi. Qanadlardan ayrılmadan Valek krikonu taxdı və losyonu açdı:

Konsertdən sonra Valyok tualetdə çöküb siqaret çəkdi, sağ əlinin barmaqları qan içində idi, amma buna əhəmiyyət vermədi. Bir qız içəri girdi:

– Və yaxşı oynayırsan. Oh, qanın var!

Valyok qalxdı, lavaboya getdi, əlini kranın altına qoydu və qanı yuyub Valera ilə Fomiçin artıq pivə və qəlyanaltı ilə oturduğu paltardəyişmə otağına getdi. Valyok böyük bir kolbasa parçalayıb soruşdu:

– Yaxşı, necə oynadım?

– Balalaika kimi.

12. MÜBARİZƏ EDİN

Valyok universitet yataqxanasının şkafında oturmuşdu və yeni riffini təkrarlayırdı. Beşinci akkordlar bir -birinin ardınca rahat bir şəkildə keçdi və bir payız axşamının sükutuna sürükləndi. Çırpılan şüşə kimi divarlardan əks olunan və uzaq bir yerə gedən polad tellərin gərginliyini hiss edərək, bu rifi əbədi olaraq təkrar etmək istədim. Sonra geri döndü və ətrafdakı hər şeyi və hər kəsi doldurdu. Andrey dolaba baxdı:

"Yuxarıda bir partiyamız var, amma artıq yer yoxdur." Budur bir şüşə araq.

– Bu gün məşq edəcəyik?

– Yox.

Andrey və Valkanın arxasında bağlı olan qapının şüşəni açmaqdan başqa çarəsi qalmamışdı. Daha əvvəl heç vaxt bu qədər incik hiss etməmişdi. Şüşə artan incikliklə birbaşa nisbətdə boşaldı və bir saat sonra Valyok dəhlizə çıxdı və heyrətlənərək ikinci mərtəbəyə qalxdı. Dəhlizdən keçərkən rastlaşan ilk qapıya soxuldu və otağa girdi.

– Valyok sənsən.

– Salam elektronik!

– Bizə qoşul, bir partiyamız var.

– Təşəkkürlər.

Daha iki saat səs -küylü bir şirkətdə Elektronikanın otağında oturduqdan sonra Valek vidalaşıb getdi. Qonşu qapıdan baxanda orada yatan çekisti gördü. Çekist bu otağın sahibi deyildi, ümumiyyətlə universitetdə oxumurdu. Amma musiqiçi idi və bura şərab və cəmiyyət üçün gəlmişdi.