Metro-2033

Hanter bu dəfə birbaşa Artyomun gözlərinin içinə baxaraq adıyla xitab etmişdi.

Artyom onun həqiqətən, əhəmiyyətli nəsə deyəcəyini anladı.

– Bir sirrin varmı? Burada stansiyalardakından heç birinə demədiyin, amma tanımadığın birinə açacağın sirrin?

– Yəni… – Artyom kəkələdi.

Ağlı başında olan istənilən adam başa düşərdi ki, Artyom hansısa sirri danışmağa hazırlaşır.

– Mənim də sirrim var. Gəl bu sirləri bir-birimizə deyək. Birinə sirrimi deməliyəm, amma o bir nəfərin gəvəzəlik etməyəcəyindən əmin olmalıyam. Onun üçün, əvvəlcə sən sirrini danış. Amma xahiş edirəm, qadın-qız söhbətləri olmasın, başqa heç kimin bilməməsi lazım olan sirr. Bu mənim üçün çox vacibdir. Çox vacibdir, başa düşürsən məni?

Artyom sirrini danışıb-danışmamaqda qərarsızdı. Az qalırdı ki, maraqdan partlasın, amma bu adama sirrini açmaqdan da qorxurdu. Hanter həyatı başdan-başa macəralardan ibarət adamdı, çox maraqlı həmsöhbətdi. Lakin eyni zamanda, yoluna çıxan bütün maneələri gözünü qırpmadan yox edən soyuqqanlı qatildi. Əgər qaraların hücumlarında Artyomun günahkar olduğu, həqiqətən, ortaya çıxsa, nə baş verərdi?

Hanter ona cəsarət vermək istərcəsinə dedi:

– Məndən qorxmağına ehtiyac yoxdur. Cəzalandırılmayacağına təminat verirəm.

Hanterin çadırına gəldilər. Amma içəri daxil olmadılar. Artyom son dəfə də götür-qoy edib qərarını verdi. Dərindən nəfəs aldı və tələm-tələsik şəkildə “Botaniçeskiy Sad”dakı sərgüzəşti danışmağa başladı.

Artyom sözünü bitirəndən sonra Hanter bir müddət susdu. Sonra yüksək səslə:

– Əslində səni buna görə öldürməliyəm, elə dostlarını da… – dedi, – Amma səfehlikdən sənə söz verdim. Yalnız, sözüm dostların üçün keçərli deyil.

Artyomun ürəyi sıxıldı. Qorxudan sanki donub yerində qaldı, lal kimi növbəti ittihamlara qulaq asdı.

– Amma yenə də hadisə vaxtı yaşınızın azlığını, düşünmədən davranmağınızı nəzərə alıb, sizi bağışlayacam. Xüsusilə, hadisədən uzun müddət keçib. Beləliklə, bağışlandınız. – Hanter, Artyomu bu söhbətin təsirindən uzaqlaşdırmaq üçün ona göz vurdu, – Lakin stansiyadakı yoldaşlarından əfv gözləmə, bunu hər halda bilməlisən. Beləliklə, öz azad iradənlə, sənə qarşı istifadə edə bilməyim üçün, əlimə silah vermiş oldun. İndi söz verdiyim kimi, sənə sirrimi danışım.

Artyom bu gəvəzəliyindən peşman olmuşdu ki, Hanter danışmağa balşadı.

– Bu stansiyaya çatmaq üçün metronu başdan-axıra boşuna gəzmədim. Təhlükələr yox edilməlidir və bu təhlükə də yox ediləcək. Bununla da mən maraqlanacam. Ögey atan qorxur. Ümid edirəm, zamanla düşüncələri dəyişər. Baş verən bu hadisələrə qarşı iradəli davranıb müqavimət göstərmədiyi halda, məni də özü kimi etmək istəyir. Əgər yer altındakı suyla bağlı deyilənlər doğrudursa, tunelin partladılması söhbəti cəfəngiyyatdır. Lakin danışdığın məsələyə əsasən, indi vəziyyəti daha yaxşı dərk edirəm. Əgər qaralar, həqiqətən, siz yuxarıdaykən ortaya çıxdılarsa, o zaman “Botaniçeskiy sad”dan gəlirdilər. Yəqin ki, onları ya Botanika bağında yetişdiriblər, ya da bu növ ordan törəyib. Hər halda, təməldəki suya toxunmadan onları yuxarıya yaxın yerdə bloka ala bilərik. Amma tunelin şimalında 300 metrdən o tərəfdə nələrin baş verdiyini kim bilir ki? Sizin gücünüz, qüdrətiniz orda bitir. Orda Moskva Metrosunun ən böyük hissəsinə hakim olan zil qaranlığın iqtidarı başlayır. Bax, mən ora gedəcəm. Amma bundan heç kimin xəbəri olmamalıdır. Saşaya burdakı vəziyyətlə bağlı səni sorğu-suala çəkdiyimi deyərsən ki, bu da çox duzgündür. Bəlkə də heç kimə nəsə izah etməyə məcbur qalmazsan. Hər şey yolunda getsə, insanlara mən başa salaram.

Hanter bir dəqiqə qədər susdu və maraqla Artyomun gözlərinin içinə baxdı.

– Geri qayıtmaya da bilərəm. Əgər sabah geri qayıtmasam, bununla da bir nəfər maraqlanmalıdır ki, dostlarım başıma nələr gəldiyini, sizin Şimal tunelində nə baş verdiyini öyrənsinlər. Bu gün burada, ögey atan da daxil olmaqla tanıdığım hər kəslə danışdım. Hiss edirəm ki, şübhə və dəhşət hər kəsin beynini qurd kimi yeyir. Bəli, bunları açıq şəkildə görürəm. Lakin hələ ağlı bulanmamış, sağlam insana ehtiyacım var. Sənə ehtiyacım var, Artyom, sənə!

– Mənə? Sizə necə kömək edə bilərəm? – Artyom həyəcanla soruşdu.

– Yaxşı qulaq as. Əgər geri qayıtmasam, nəyin bahasına olursa olsun, eşidirsən, nəyin bahasına olursa olsun, “Polis” stansiyasına getməlisən. Orada Melnik ləqəbli adamı tapa-caqsan. Bütün bu əhvalatları ona danışacaqsan.

Hanter girişdə asılı kilidi açdı və çadırın bir tərəfini geriyə yəni içəriyə tərəf itələdi.

– İçəriyə gəl. Səni mənim göndərdiyimi sübut etmək üçün, – çadırda demək olar ki, addım atacaq yer qalmamışdı. Artyom lampanın solğun işığında, açıq duran çantanın içində sanballı bir silahın parıltılı qundağını gördü. Bu silahın sökülmüş ordu pulemyotu olduğu görünürdü. Hanter silah-sursatın üstünü örtməyə çalışdısa da, Artyom silahın yanına düzülmüş pulemyot disklərilə yanaşı kiçik əl qumbaralarını da gördü.

Hanter bu silah anbarına bənzəyən çadırı haqqında nəsə danışmadan, çantasının yan ciblərindən birini açaraq patron gilizindən olan kiçik kapsul çıxardı. Gilizin mərmi olan tərəfi bağlıydı. Kapsulu Artyoma verdi.

– Budur, al! Geri qayıtmağımı iki gündən artıq gözləmə. Və əsla qorxma. Hər yerdə sənə köməklik göstərəcək insanlar tapacaqsan. Bunu mütləq özünlə “Polis” stansiyasına aparmalısan. Səndən nə gözlənildiyini bilirsən, təkrar etməyə lüzum yoxdur, elə deyil? Yaxşı, mənə uğurlar arzula. İndisə yatmalıyam.

Artyom özünü itirərək bir neçə dəfə “sağ ol” deyə mırıldandı. Hanterin güclü pəncəsini sıxıb tapşırılan vəzifənin ağırlığında əzilmiş halda çadırına qayıtdı.

3

ƏGƏR GERİ QAYIDA BİLMƏSƏM

Artyom evə qayıdanda atalığı tərəfindən lazımsız sorğu-sual atəşinə tutulacağından əmindi. Ögey atası Hanterlə nələr danışdığını soruşsa, Artyom nə olur-olsun, heç nə da-nışmamalıydı. Amma təəccüb etdi. Atalığı onu kötəklə hazır halda gözləməmişdi, xoruldayaraq yatmışdı. Əlbəttə, asan deyildi, 24 saatdan artıqdı ayaq üstəydi.

Artyom gecə keşik çəkir, gündüzlər yatırdı. İndi də onu çay fabrikində gecə növbəsi gözləyirdi.

Tək işıq mənbəyi kimi bulanıq qırmızı rəngli lampayla on illər boyu torpaq altında yaşamaq insanların gecə gündüz anlayışını yavaş-yavaş yox etmişdi. Gecə oldumu, eynilə vaqonlardakı kimi, insanlar yata bilsinlər deyə, stansiyadakı bütün işıqlar söndürülürdü. Lakin istisna olan yerlər də vardı – fövqəladə hallar zamanı söndürülmürdü. Hə nə qədər illərlə qaranlıqda qalmaqla insanların görmə qabilliyyəti inkişaf etsə də, tuneli və tərk edilmiş yuxarı keçidləri dolduran o vəhşi varlıqlarla müqayisə edilə bilməzdi.

“Gecə və gündüz” ifadəsi insanların vərdişlərinə, yaşayış qaydalarına əsasən seçilirdi. Bu səbəblə əksər stansiya sakinləriyçün “bir gecə”yə sahib olmaq, eyni saatda yata bilmək mənasındaydı.

Heyvanlar da o zaman istirahət edirdilər, işıqlar söndürüldüyü üçün, səs çıxarmaq da qadağan olunmuşdu. İnsanlar tunelin hər iki tərəfindəki girişlərin üzərinə yerləşdirilmiş stansiya saatlarından vaxtı öyrənə bilirdilər. Bu saatlar, strategiya baxımından əhəmiyyətli silah anbarları, su filterləri və genoratorlardan daha az əhəmiyyətli deyildi. Davamlı nəzarət altında saxlanılır, ən kiçik gecikmə, nasazlıq ləngimədən həll edilir, etiraz və ya sırf barbarlıq məqsədilə saatların işləməsinə təsir edə biləcək istənilən cəhd stansiyadan sürgün də daxil, ən ağır şəkildə cəzalandırılırdı.

Təqsirli şəxslərin VDNX rəhbərliyi tərəfindən qısa vaxtda mühakimə olunmasını təmin edən cəza qanunu da vardı. Stansiya davamlı olaraq fövqəladə hallara məruz qaldığından, bu qanunvericiliyinin tələbləri daim qüvvədəydi. Strateji qurumlara qarşı təkrarlanan cəhdlərin cəzası daha ağırdı. Öz ərazisindəki platformadan başqa, hansısa platformada siqaret çəkmək, tonqal qalamaq; eyni qaydada lazımsız yerə əlində silah, partlayıcılarla gəzmək ömürlük stansiyadan qovulmaq və bütün mülkünün müsadirəsilə cəzalandırılırdı.